قبل از تصمیم گیری برای بچه دار شدن چه نکاتی را باید در نظر بگیرم؟

نوزادان ناز، نوازشگر هستند و می توانند باعث لبخند زدن ما شوند. اما قبل از اینکه قدم نهایی برای بچه دار شدن را در زندگی خود برداریم، آیا واقعاً آگاهانه بنشینیم و بفهمیم که چرا بچه دار می شویم؟ چگونه زندگی ما را تغییر خواهد داد؟ آیا مایلیم این تغییرات طولانی مدت زندگی را برای شخص دیگری ایجاد کنیم؟

البته جامعه، خانواده‌ها و رسانه‌ها بسیاری از دردها، فداکاری‌ها و شادی‌های دوران بارداری، شیردهی و ایفای نقش در کمک به رشد کودک و سپس بزرگسالی را به ما نشان می‌دهند. اما اغلب، بسیاری از جنبه های احساسی کل این فرآیند نادیده گرفته می شوند.

وقتی این جنبه‌ها را نادیده می‌گیریم، اغلب از تصمیم خود برای بچه‌دار شدن پشیمان می‌شویم یا دیگران را به خاطر فشار آوردن به بچه‌دار شدن سرزنش می‌کنیم. ما حتی می توانیم افسردگی، اضطراب، عصبانیت یا رنجش را نسبت به کودک ایجاد کنیم.

برای اینکه خودمان را از نظر عاطفی برای تولد کودک آماده کنیم، مهم است که بدانیم چرا بسیاری از افراد از ابتدا صاحب فرزند شده اند.

ممکن است با برخی دلایل موافق باشید و با برخی دیگر مخالف باشید. نکته مهم قضاوت نیست بلکه درک این دلایل است.

• "من بچه دار نشده ام - اکنون زمان من است تا آنچه را که همه دارند تجربه کنم!"

ما آن را در همه جای اطراف خود می بینیم و بدون اینکه واقعاً متوجه شویم به هدف یا رویای ما تبدیل می شود. فرقی نمی‌کند که خوب یا بد تربیت شده‌ایم، ما شانس خود را با آن می‌خواهیم.

در حال حاضر، 2 میلیارد مادر در جهان وجود دارد و اکثریت بزرگ آنها در کشورهایی مانند افغانستان، نیجر، چاد، گینه بیسائو و یمن هستند که وضعیت سلامت مادران بدترین وضعیت را دارد.

• همه مدام از من می پرسند که چه زمانی بچه دار می شوم.»

افراد مجرد گاهی اوقات به اشتباه به عنوان تنها، غمگین یا "بازنده" شناخته می شوند. شما هر روز این تصاویر را در تلویزیون در مورد تنها بودن افراد ناموفق می بینید، دوستان شما همیشه نگران آینده شما هستند و مادرتان با دوستان خود تماس می گیرد تا کسی را برای شما پیدا کند.

همه این فشارهای بیرونی می تواند بسیار محرک باشد و بسیاری از افراد تسلیم می شوند و بدون اینکه فکر کنند واقعاً می خواهند با شخص دیگری باشند ازدواج می کنند.

• "این غریزه اولیه بقای ماست - ما برای بچه‌زایی به دنیا آمده‌ایم."

هر موجود چند سلولی به صورت جنسی یا غیرجنسی تولید مثل می کند: زنبورها، پروانه ها و حتی میمون های بونوبو. تولید مثل به کل گونه مزیت بقا می دهد، زیرا فرزندان دارای تغییرات ژنتیکی هستند که به گونه ها کمک می کند تا با محیط های جدید سازگار شوند و عمر طولانی تری داشته باشند.

• "ما می خواهیم آنچه را که خودمان به دست نیاورده ایم به دیگری بدهیم."

بزرگ شدن با ضربه روحی سخت است، به خصوص اگر والدین در آسیب شما نقش داشته باشند. در این موارد، به دنیا آوردن فرزندی که بتوانید از واقعیت های سخت زندگی در امان باشید، بسیار مهم می شود.

• ما می‌خواهیم پس از در گذشتن ما، کسی در این سیاره ما را به خاطر داشته باشد».

برخی از مردم شعر یا کتاب می نویسند یا موسیقی می سازند، در حالی که برخی دیگر میراث خود را از طریق کودکانی که می توانند به زبان، فرهنگ، ارزش ها و دین خود ادامه دهند، حمل می کنند.

• "بچه ها می توانند زمانی که ما پیر و تنها هستیم از ما مراقبت کنند."

پیری سخت است و پذیرفتن اینکه زندگی رو به پایان است کار آسانی نیست. یکی از چیزهایی که کار را آسان‌تر می‌کند، افرادی است که ما را دوست دارند و به دیدن ما می‌آیند، چه در خانه یا در یک مرکز پرستاری.

• ما می‌خواهیم انسان‌های بهتری بسازیم زیرا اکنون دانش لازم برای این کار را داریم.»

بسیاری از افرادی که عمر خود را صرف بهتر کردن خود، بهبود عادات خود و کنار گذاشتن شیوه های قدیمی بودن می کنند، ایده داشتن فرزند را دوست دارند. همانطور که آنها می خواهند دانش جدید را منتقل کنند و در بهبود بشریت و جهان به طور کلی نقش ایفا کنند.

• اگر ما قادر به انجام آن نباشیم، بچه ها می توانند برای ما درآمد کسب کنند.»

در بسیاری از کشورهای در حال توسعه، بسیاری از کودکان (مخصوصاً پسران) می توانند در جهان بیرون بروند و برای خانواده درآمد کسب کنند. بسیاری از پسران حتی قبل از بلوغ در شرایط گاه بی رحمانه شروع به کار می کنند تا خانواده بتوانند زنده بمانند. خانواده ها ممکن است داشتن فرزند را به عنوان نوعی طرح بیمه در نظر بگیرند.

• "بچه ها بلیط ما برای غروبی هستند که هرگز فرصت زندگی کردن را نداشتیم."

اگر فرصتی برای حضور در یک دانشگاه خوب، یافتن عشق ابدی یا زندگی با شرایط خود را نداشتید، کودکان راهی برای زندگی از طریق آنها هستند.

• "ما خانواده خودمان را می خواهیم!"

یکی از شنیده‌ترین و درک شده‌ترین احساسات این است که همه ما می‌خواهیم احساس کنیم به خود تعلق داریم. داشتن فرزند به فرزندان و والدین احساس تعلق می دهد.

در بسیاری از کشورهای جهان، بسیاری از زنان، دختران، پسران و مردان به دلایل مختلف هرگز قدرت تصمیم گیری در مورد داشتن فرزند را ندارند.

• ازدواج های اجباری و/یا زودهنگام

در بسیاری از کشورها، مفهوم رضایت چندان مورد توجه قرار نمی گیرد. بسیاری از کودکان، پسران و دختران بدون انتخاب خود وارد ازدواج می‌شوند یا فکر می‌کنند که دارند انتخاب می‌کنند - اما در واقع، فقط آنچه را که به آنها گفته شده تکرار می‌کنند. این منجر به باردار شدن و بچه دار شدن می شود.

اما کودکان محصولی نیستند که بتوان آن را برگرداند یا به فروشگاه بازگرداند. تخمین زده می شود که 22 میلیون زن در ازدواج های اجباری زندگی می کنند, و این تعداد تنها در زمان بیماری های همه گیر، زلزله و سیل افزایش می یابد.

• بارداری ناخواسته

گاهی اوقات به دلیل عدم دسترسی به کنترل بارداری در کشور یا جامعه خود، یا فقدان خدمات قانونی و قابل قبول سقط جنین، زنان و دختران چاره ای جز داشتن فرزندی ندارند که هرگز قصد داشتن آن را نداشته اند. بر اساس برآورد UNFPA، نزدیک به نیمی از تمام حاملگی ها در سراسر جهان ناخواسته است.

• فشار اجتماعی شدید

در بسیاری از جوامع مردسالار، اگر در زمان مناسب ازدواج نکنید، خواهر و برادر شما نمی توانند ازدواج کنند. یا اگر در زمان مناسب ازدواج نکنید، پدر و مادرتان در مقابل خانواده یا جامعه شرمنده می شوند. بچه دار نشدن باعث شرم و آبروی مشابهی می شود. هیچ کس نمی خواهد بار ناراحتی دیگران را به دوش بکشد.

• برای حفظ یک ازدواج

در بسیاری از فرهنگ های جنوب آسیا، اگر بچه دار نشوید، می تواند ازدواج شما را نابود کند. به محض ازدواج شما فشارهایی از طرف مادر شوهر برای به سرانجام رساندن ازدواج وجود دارد. اغلب، مادرشوهر عروس را از هرگونه روش ضد بارداری منع می کند.

• مسئولیت های مالی

وقتی درآمد برای زنان و دختران دشوار است، ممکن است برای داشتن فرزند شخصی به ازدواج متوسل شوند. داشتن فرزند این شخص تضمین می کند که تا سنین پیری از او مراقبت می شود.

مهم است به خاطر داشته باشید که حتی اگر انتخابی برای آوردن کودک به دنیا وجود نداشت، انتخاب دوست داشتن آنها و انجام بهترین کاری که می توانید به عنوان والدین وجود دارد، هنوز امکان پذیر است.

برای کسانی که فرصتی برای فکر کردن به اینکه چرا یک کودک را به دنیا می آورند، نداشتند، دوست داشتن بی قید و شرط این کودک بسیار سخت می شود. این می تواند منجر به تحمیل تمام احساسات حل نشده خودمان به کودک شود.

• بی توجهی یا آزار کودک

بر اساس برآورد سازمان جهانی بهداشت، در سال 2021، 1 میلیارد کودک خشونت یا بی توجهی فیزیکی، جنسی، یا عاطفی را تجربه کردند. حتی موارد غم انگیز کودک کشی، قتل ناموسی، و اسیدپاشی توسط والدین نیز ممکن است رخ دهد.

• پشیمانی از کودک

گاهی اوقات والدین می توانند به کودک چیزهایی بگویند تا او را از خود دور کنند. بر اساس یک نظرسنجی در سال 2016، 41 درصد از کودکان در پاکستان به دلیل رفتار سمی والدین خود از خانه فرار کردند.

• گناهکار قرار دادن بچه

گاهی والدین وابستگی عمدی یا غیرعمدی به پدر یا مادر ایجاد می کنند تا کودک نتواند از خانه خارج شود. این یک محیط ناکارآمد را ایجاد می کند که در آن بچه ها بزرگسال می شوند و نمی توانند از خانه کودکی پرواز کنند و والدین نمی توانند بدون بچه های خود زنده بمانند.

بر اساس نظرسنجی انجام شده در هند در سال 2018، بیش از 80 درصد از جمعیت جوان شهری در محدوده سنی 22 تا 29 سال با والدین خود زندگی می کنند.

درک دلیل ما می تواند روشنگر، آزاد کننده یا حتی ناراحت کننده باشد. صرف نظر از این، این یک تصمیم مهم است.

هنگامی که دلیل خود را بدانید، ممکن است در واقع تصمیم خود را ادامه دهید یا اصلاً بچه دار نشوید. برخی از افکاری که ممکن است برای نخواستن فرزند تجربه کنید ممکن است برای شما غافلگیر کننده باشد. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• من توانایی مالی برای دادن زندگی بهتر به این کودک را ندارم.»

• "من هنوز حاضر نیستم برای شخص دیگری فداکار باشم."

• "ممکن است فرزندی داشته باشم تا مشکلی در زندگی ام برطرف شود."

• جهان در حال حاضر پرجمعیت است و تغییرات آب و هوایی ممکن است زندگی آنها را ناراحت کند.»

چگونه دلایل خود را برای داشتن فرزند بهتر درک کنم؟